Sevgi;insanı büyüten geliştiren en önemli duygu alışverişidir. Doğadaki her şey sevgi ile canlanır sevgi bu kadar önemli ve yaşamın en değerli unsurudur. Hayat kaynağıdır. Maalesef ki bu kadar güzel bir duygunun çok az yaşanması ne garip... Özellikle çocukların sevgisiz bir ortamda büyümeleri ve sevgi eksikliği ile büyüdüklerinde kendini yetersiz ,değersiz görme duyguları gelişmekte. Hâl böyle iken bu insanlardan ne kadar sevgi ,özgüven ,değer verme duygusunu doğru kullanmasını bekleyebiliriz ki... Şu anda milyonlarca insan psikologlarda psikiyatrist servislerinde gezmekte ve gündelik hayatlarına normal bir şekilde devam ettirmek için antidepresan ya da sakinleştirici ilaçlara başvurmakta.. Bu problemin temelde anne babadan gerekli ilgi, sevgi ve olumlu duyguların geliştirme eğitimini alamamalarının acısı ruhlarındaki derin boşluk ,günlük hayatlarına da yansımakta gerek insan ilişkilerinden ailelerine, ailelerinden iş hayatlarına kadar olumsuz etkilere neden olmakta..Bir de bunların üzerine toplum anlayışsızlığı eklenince bu boşluk sürekli taze kalmakla kendini tekrarlayan bir hastalık gibi... Örneğin; Kişi kendinde ki bu ruhsal eksikliği fark etmez ve bunu iyileştirmek için çaba sarf etmezse atalardan gelen bu problemi nesilden nesile aktarmış oluyoruz sonra her gelen nesil biraz daha duygusuz acımasız olmakta. Böylelikle toplum olarak gelişmemiz imkansız olmakta ve her geçen gün toplum olarak biraz daha da bencilleşmekteyiz. Ama nereye kadar.? Bu, insanların birbirini incitmekten başka neye yarar.? Oysa ki, insanlar birbiriyle bağlantılı yaşayarak enerjisel olarak etkilenmekte ve böylelikle kozmik bilinç oluşmakta sevgi ,saygı, irade ,merhamet ,vicdan, akletmek ,bunlardır insanı insan yapan.. Daha kaliteli hayatımızın olması için en başta, ruhsal gelişimimize önem vermeli, kendimizi tanımalı ,aklımızı ve farkındalığımızı kullanmalıyız. Maddesel olarak gerisi gelir zaten. Önce kendi ruhumuzu keşfetmeli, yaşam amacımızı hatırlamalı, kendimize ve bütüne katkı sağlayacak yüreğimizdeki sevgiyi canlandırmalıyız..Toprağa bakın, koşulsuz sevgiyle doğaya, insana, hayvanlara hiç neden? niçin? demeden yargılamadan çeşit çeşit çiçekleri, ağaçları, suları, insanları her şeye herkese fayda sağlayarak değiştirip dönüştürüp iyileştiriyor, Allah'ın koşulsuz sevgisiyle... Yani, demem o ki; "Atalardan biz böyle gördük, ben böyle yaşadım" cümlesine sığınmamalıyız.. Siz Sizsiniz, onlar onlardı.. Siz bu kısır döngü zincirinin bir parçası olmak zorunda değilsiniz.. Olumlu duygu ve düşüncelerini alıp, olumsuz duygu ve düşünceleri atıp, yerine koşulsuz sevgiyle kendinize yeni bir başlangıçla yaşantınızı inşa edebilirsiniz.. Ve diyorum ki, ''İnsanı toplumu dünyayı her zaman, Sevgi kurtarır.''