“Yola Koyul! Ölümlüler mahşerinde kar var”   Kıymetli okuyucu!    Rabbim cümlemizi sırât-ı müstakim üzere “apaçık, dosdoğru  ve hak yol''ile yola koyulanlardan eylesin inşallah.'' Âmin… Kaleme aldığımız yeni yazımızda, bu minval üzere yol  yürümeyi uygun gördüm. Kabul göre efendim.     Yol, bizleri, şu dünya sahnesinde kaybettiğimiz kendimizi  yeniden bulmaya, içimizi ve dışımızı çepeçevre kuşatan asırlık  hüzünlerimize derman olabilecek dokunuşlar ile dokunmaya,  belki saf temiz kalpler ile okunmaya götürebilir.     Yol, bizleri köyümüzde, sokağımızda, mahallemizde veya  şehrimizde, hayata bakışımıza karşı oluşan duyarsızlığımızla  sebebiyet verdiğimiz, çeşitli adlarla biriken çıkmazlarımıza  yenilerini eklemeye de götürebilir.     Bu ayrıştırıcı ve meşakkatli zaman diliminde “ilk paragrafta  belirttiğimiz” gibi yaman ve bir o kadar da şerefli olacak olan  yola koyulabilmesini bilen, önüne çıkabilecek her türlü  zorlukların üstesinden gelebilecek insanlara,  coğrafyalarımızda ne kadar da ihtiyacımız var değil mi?     O zorluklar ki; gönlümüzün en ağır yükü, kalbimizin ufuklarını  kaplayan, kaygı depremlerinin yıkıntılarının izleridir.     Köksüzlerin ve mayasına besmele dokunmamış serseri  ruhların at koşturup, kalem oynattığı şu güzelim dünyamızda,  kendimizi bulmaya sebep olabilecek, tarihi serencamımızı  dillendirerek, gül burcuna sancaklarımızı çekebilecek yürekli  insanlara ne kadar da ihtiyacımız var değil mi?   Şairin dediği gibi:   “Güneşe giden yolu adımlarken, korkuları korkutarak Karanlığı delmek için yürüyoruz, elimizde kor tutarak.”     İşte bütün gayemiz, kaybolan insanlığımızı kalp yoluna  döndürebilmek, hayata yeniden bismillah çekebilmektir  muradımız.     Bu sebeple beyhude yol tutanın sonu ya yardan düşmek  veyahut ta ömrünce yalnızlıkla görüşmek olacaktır. Siz siz  olun beyhude yollara sapmaktan hem kendinizi hem ehlinizi  koruyunuz.     Menzilimizde bizleri ötelere mısra mısra okunmak için, âsil ve  vefalı bekleyişler beklemektedir.     Peşimizi bırakmayacak olan ise mefkûremizin bıraktığı sevda  izleri olacaktır. Bize düşen, bu uğurda ömrümüze yetişen her  hâle “hoş geldi, safa geldi” demek olacaktır.     Geçmişinize hayırlı izler bırakınız ki geleceğinize mutluluklar  sokulabilsin.  Heybelerimize yerleştirdiğimiz dua dervişlerinin kutlu  niyazlarıyla, Yûsuf hüznü bir mesaj bütünlüğünde, geleceği  ma’mûr edilmiş zaman ve mekânlara doğru yola koyulma  vaktidir artık.   Yola koyul! Ölümlüler mahşerinde kar var Yola koyul! Varlığımıza düşürülen karar Yola koyul! Kıraçlarda yorulsa da nefesin Yola koyul! Yiğidim, Gakkoş, Dadaş, Efe’sin Yola koyul! İnilti gelen yerde dur Yola koyul! Hayatın boşluklarını doldur Yola koyul! Esenlik ilmek ilmek örünsün Yola koyul! Bu kışın Nevbahar’ı görünsün.   Selam ve dua ile