Bir İngiliz, Bir Fransız bir masada oturmuş, Türk haritası açılmış, Topraklar bir sana bir bana paylaşılmış, Arada Rusya gelmiş hani bana hani bana demiş.. Sanki bir fıkrayı andırıyordu, Dışarıdan bakınca eğlenceli bir oyun gibi görünüyordu. Köyde bir çuval altın bulan, Köyden indim şehire filmi gibiydi. Ne var ki bu ne fıkraydı ne de oyundu. Hasta adam ilan edilen bir devletin bedeniydi. Döner bir tahtaya hedef olarak yerleştirilmiş, Kadim bir ulusa vurulan süngü darbeleriydi. Türkiye, uygarlığın beşiği, Dünyanın merkezi. Türk Hatti ülkesinin devamı, Kadim Türk toprakları… Ortaklar çoktu, Kimi geldi, kimi gitti. İngiliz’i, Fransız’ı, Rus’u, İtalyan’ı, yancı Yunan’ı, Ermeni’si Sinsi Alman’ı, uzaktan gözleyen  ABD’si… Bir anlaşma imzalanmıştı. Sözde adı “Ateşkes”ti  Ama yalnızca Türk’e “ateşi kes” idi. Savaşta yapamadıklarını masada bir kalemde almışlardı. Masadaki paylaşım planı hayata geçirilmişti. Fransa’nın işgaline verilen yerlerden biriydi Maraş. Yancı Taşnak Ermenileriyle birlikte, Çizmeleriyle çiğniyorlardı toprağımızı yavaş yavaş. Burasının adı Maraş’tı, Ünü dondurmasıydı. Bir dünya markasıydı. Fransızlar ise, Fransız kalmıştı. Maraş Dondurması’nı bilir misiniz? Tadı damakta kalır, Bıçakla kesemezsiniz, Elinde tutmak isteyeni yakar, Tam bir Türk gibi… Maraş Dondurması’nı bilir misiniz? Ahir Dağı’nın yüksek yamaçlarında yetişen Kekik, sümbül, çiçekler ve Bunlarla beslenen keçilerin eşsiz kıvam ve kokulu sütü ile yapılan… Ahir ne demektir bilir misiniz? Kıyametten önceki son zaman!!! Sanki Kutlu Dağ’ı andırır gibi Göç destanında yazdığı gibi… Maraş’ın canına tak etmişti. Düşmanın karşısına bir sütçü dikilmişti. Süt güğümlerini kağnısında taşıyarak. Geçimini sütçülükten sağlayan… Bu sütçü aynı zamanda bir imamdı, Gönüllü olarak yapardı. Ama gözüpekti, isyan bayrağını dikti Silahını çıkardı, tetiği çekti. Ondan örnek alan Rıdvan Hoca, "Kalesinde bayrağı dalgalanmayan ülkede cuma namazı kılınmaz! demişti, Tıpkı Denizli müftüsü Ahmet Hulusi Efendi gibi… Fransızlar afallamış, artık dönüş yoktu. Bu kurşun, Maraş kurşunuydu. Bu kurşun, dondurmadan tad almasını bilmeyeni yakan bir kurşundu. Bu kurşun, KAHRAMANMARAŞ kurşunuydu. BU KURŞUN DA, TÜRK’ÜN BOYUN EĞMEYECEĞİNİ DUYURAN METEHAN’IN ISLIKLI OKLARI GİBİYDİ. Tıpkı, Hasan Tahsin gibi, tıpkı Kara Mehmet gibi… Sütçü İmam’ın ölümünün 99. yılında Kahramanmaraş savunmasında ve Kurtuluş savaşında T.C. Kurucu Önderi Gazi Başbuğ Mustafa Kemal Atatürk başta olmak üzere tüm şehit, gazilerimizi ve emeği geçen herkesi şükran, minnet ve saygıyla anıyorum. Murat Kalyoncu (Türkolog)