EBEVYNİNİ OLDUĞU GİBİ GÖRMEK        Belli kalıplar içinde büyüyünce doğrun ve yanlışın büyüdüğün coğrafyaya göre şekil alıyor.. Kişiye yanlış da gelse bu körü körüne kabul edilen, tartışmaya bile açılmayan doğrular yada yanlışlardır.. Tarih boyunca da böyleydi “aile kutsaldır “      Anne babanın  yanlışı çoktur ama bu söylenemez, ne olursa olsun onlar haklı ve toplum doğru olduklarını savunur... Z kuşağı biraz daha söylesede, Y kuşağı hala içinden ve kısık sesle bu yanlışları söyler yine de...   Çocuk yaşta bunu anlamıyoruz, fazlasıyla anne babamızı oldukları gibi doğru kabul ediyor, büyürken onların doğrurarıyla büyüyor, hatalı olabileceklerini aklımızın ucundan bile geçirmiyoruz...  Peki sonrasında ne oluyor?  Ebeveynlerimizle aramızda çatışmalar olduğu zaman ailemizi anne baba olarak değilde dışardan bir insan gibi degerlendirebiliyormuyuz? Olabildiğince en reel şekilde eğer bakabiliyorsan onlara, olgunlaşmışsın demektir..Birey olduğun yer tamda orası... Ebeveynine  ve onlarla ilişkine dışardan birinin gözüyle bakabilmek, duyguların bir bağın olmadan onları oldukları haliyle görebilmek, bize çok büyük kazanımlar yaşatacaktır..Bu bir farkındalıktır ve ebeveynlerimizle olan bağımız bütün hayatımızı etkiler... Onları oldukları gibi, yani hatalarıyla görüp kabul edebilmemiz bir ayrıcalıktır..     Onları öyle kabul etmemiz onları asla değiştirmeyecek ama bizim içimizdeki yaralı çocuğu ve geleceğimizi çok değiştirecektir..  Duygu ve düşüncelerinize sahip çıkarak, kendinize karşı ne kadar dürüst ve net olursanız  hayatta o kadar gerçek mutluluğu yakalar ve başarılı olursunuz...