Koşulsuz ebeveyn olmak  Yüz yıllardır  annelik babalık kutsal ve asla eleştiri yapılamaz konuşulamaz bir konudur. Hatta eskiler çocukları insan yerine koymazlardı evlenene kadar, evlenince çocukluktan çıkardı ama birey olmadan, var olmadan nasıl sağlıklı bir evlilik ilişkisi yürütülebilirki?  Olmuyor du..Mutsuz evlilik ve yaşanmamış yaşamlar, mutsuz insanlar zamanımızın nimeti..  Teknoloji çok şey kattı bize.. Bakıyorum insanlar değişmeye başladı. Çocuk gelişim eğitimleri, kısa vidyolar, yazılar, seminerlerle insanlar değişmek istedi, o zinciri kırmak isteyen kırdı..Bana ebeveyn olmak ne? deseler KOŞULSUZ EBEVEYNLİK derim.Koşulsuzca kabul ediliyorum. Çocuk her ne yaparsa yapsın koşulsuz kabul edilmeli..Ebeveyni tarafından o güven bağı en sağlam yerinden bağlanmalı.. Ne yaparsa yapsın, gerçekten çocuğunzdan vazgeçermisiniz?  Ben bu soruyu çok düşündüm, insanın kendinden vazgeçmesi kadar zordur çünkü.. Evlat dediğimiz şey sadece yedirip içirip okula yolladığımız bir çocuk değil bizden olan parçamız, bize ait olan insan kendinden vazgeçemediği gibi inanın evladından da geçemiyor..Zor olmanın anlamı ne o zaman? Yasaklar, cezalar, öfke patlamaları ne olursa olsun duygularını anlamaya çalışalım, hissedelim.. Etrafımda çoğu anne tek derdi biraz fazla yesin, daha dersleri başarılı olsun, daha çok şey bilsin derdin de..Ben en çok duygularının ve kendisinin farkında olan mutlu bir birey olmasını önemsiyorum çünkü o olursa emin olun gerisi geliyor..  Anneler;  Çocukların aşırı temiz evden çok, harika sofralardan çok anlaşılmaya ve kabullenilmeye ihtiyacı var.Eğer toplum olarak iyi bir gelecek yetiştirmek istiyorsak bu toplumu bu kurtarır. Önce kendimize sonra evladımıza bol şefkat gösterelim. Önce kendimizi sonra evladımızı koşulsuz kabul edip olduğu gibi sevelim..