YAP BOZ DEĞİL Kİ HAYAT! Hayat herkes için çoğu zaman karmaşık ve yorucu... Hep bir şeyleri oldurmaya çalışsak da sanki yetemiyoruz. Hata yapmayalım dedikçe sürekli kendimizi geçmişin keşkeleri ve geleceğin kaygıları içinde boğulurken buluyoruz. Oysaki hayatın fragmanı yok ki izleyelim. Yaşamadan, hissetmeden bilemeyiz; düşmeden kalkmayı öğrenemeyiz. Ben bunu şöyle bir metaforla anlatmak istiyorum: Hayata başladığımız zaman önümüzde çukurlarla dolu bir yol var ve ilerlemek zorundayız. O çukurlara düşerek kalkmayı ve ilerlemeyi öğreneceğiz. Kişi kendinin farkındaysa, ne istediğini, nereye gittiğini biliyorsa, düştüğü her çukurdan bir ders çıkarır ve düşmeler ona sadece deneyim olur yürüdüğü yolda. Ama kişi kendinin farkında değilse, ne istediğini bilmiyorsa, karmaşık, zor ve korkutucu bir yol olur. Sürekli düşer ama artık kalkmak onun için çok zor ve yorucu bir yol olur. Aslında yol herkes için aynı yol. Mesele tam da bizim bakış açımızda... Hayat kimse için kolay değil, adil de değil ama bakış açımız bize yolu hem kolay, hem de daha kaliteli ilerletebilir. Sen bu yolu nasıl yürümek istersin?